،آیا میدانید بزرگترین ستاره در کائنات کدام است؟

نویسنده این مقاله می گوید که دختر شش ساله اش درست مثل یک دستگاه پرسش است و همیشه در مورد ماهیت کائنات سر به سر او می گذارد و حالا از زبان خودش بشنوید که چه می گوید: 
روزی در مسیر خانه از مکتب دخترم پرسید: پدر جان، بزرگترین ستاره در کائنات چی نام دارد؟ در پاسخ به او گفتم، دختر جان کائنات خیلی بزرگ است و تا هنوز همه جا های کائنات را ندیده ایم تا بفهمیم کدام ستاره بزرگترین است. اما دخترم به این سادگی تسلیم نشد و سوال اش را طور دیگر مطرح کرد. پس بگو پدر جان تا حالا بزرگترین ستاره ای را که دیده اند، کدام است و چقدر بزرگ است؟
خوب حالا قبل از پاسخ دادن بیایید تا به خورشید خودمان یک نظر بیاندازیم. خورشید ما از یک سو تا سوی دیگر حدود 1.4 میلیون کیلومتر می شود. این میزان آنقدر بزرگ است که نمی تواند تصور کرد که یک گوی بزرگ تنها یک طرف آن این قدر بزرگ است. خورشید 99.9 درصد کل مواد منظومه شمسی را به خود اختصاص داده، در واقع شما می توانید یک میلیون زمین را در دل آن جا دهید. 
اخترشناسان برای مقایسه با ستاره های کوچک از اصطلاحات "شعاع خورشیدی" و "جرم خورشیدی" استفاده می کنند و حالا ما هم به همین روش پیش می رویم. یک شعاع خورشیدی 690.000 کیلومتر و جرم خورشید 1030*2 کیلوگرام می باشد که این طور می شود 2.000.000.000.000.000.000.000.000.000.000 کیلوگرام. 
یکی از ستاره های بزرگ در کهکشان ما Eta Carinae یا حمال است که حدود 7500 سال نوری از ما فاصله دارد و جرم آن حدود 100 برابر خورشید و در ضمن 4 میلیون بار درخشان تر از خورشید است. اکثر ستاره ها با وزش باد ستاره ای می درخشند و با گذشت زمان جرم خود را از دست می دهند. به گونه دیگر ستاره ها در واقع نیرو گاه های هسته ای هستند که با مصرف مواد درونی خویش می درخشند و گرما تولید می کنند. ستاره حمال به حدی بزرگ است که هر ساله 500 برابر کل جرم یا مواد زمین را می سوزاند. با چنین مصرف زیاد و بیش از حد جرم، اخترشناسان نمی توانند دقیقأ اندازه گیری کنند که این ستاره کی پایان می یابد و باد ستاره ای آن کی آغاز می شود. 
حالا بهترین پاسخ اخترشناسان این است که شعاع ستاره حمال 400 بار بزرگتر از اندازه خورشید است و با مقایسه اندازه ستاره می تواند به بزرگی آن پی برد
و یک مسئله جالب که به یاد داشته باشید: ستاره حمال یا Eta Carinae عنقریب باید بصورت یک ابرنواختر یا زیبایی که تا هنوز بشر ندیده، انفجار کند. اما این ستاره که چیزی نیست

(نسبت خورشید به چند ستاره دیگر)
بزرگترین ستاره دیده شده تا کنون VY Canis Majoris یا کلب اکبر است که بصورت یک ستاره سرخ رنگ فوق العاده بزرگ در صورت فلکی کلب اکبر حدود 500 سال نوری از زمین موقعیت دارد. پروفیسور دانشگاه مینی سوتا خانم روبرتو هیمفریس اخیرأ اندازه قسمت فوقانی این ستاره را 2100 برابر اندازه خورشید محاسبه نموده. اگر این ستاره را در منظومه شمسی به جای خورشید خودمان قرار بدهیم، سطح آن از مدار زحل هم آنطرف می رود برای درک دقیق شما ( فاصله زحل از خورشید 9.45 واحد نجومی می باشد. هر واحد نجومی 150 میلیون کیلومتر است) نور برای عبور از محیط دایره این ستاره 8 ساعت زمان می برد. ( سرعت نور هم 300 هزار کیلومتر در ثانیه است) 
بعضی از اخترشناسان مخالف این محاسبه اند و فکر می کنند که ستاره کلب اکبر کوچکتر باشد و شاید حدود 600 برابر خورشید باشد که در آنصورت هم اگر به جای خورشید بود، از مدار مریخ هم فراتر می رفت. 
این بزرگترین ستاره ای است که می شناسیم و کهکشان راه شیری بدون شک ده ها ستاره بزرگتر از این هم دارد که گاز و گرد کهکشان مانع دیدن این ستاره ها می شود. 
حالا برگردیم به سوال اصلی، که بزرگترین ستاره در کائنات کدام است؟ طبعأ یافتن این ستاره برای ما غیر ممکن است، زیرا کائنات بسیار بزرگ است و هیچ راهی برای دقیق نگریستن به هر گوشه آن وجود ندارد.  
من با پروفیسور روبرت هیمفریس از دانشگاه مینی سوتا، پژوهشگری که اندازه ستاره کلب اکبر را محاسبه نموده تماس گرفتم و این سوال را از او کردم. این خانم گفت که بزرگترین ستاره ها، سردترین ستاره ها می باشند. با اینکه ستاره حمال یا Eta Carinae نورانی ترین ستاره ای است که ما تا هنوز شناخته ایم، گرمای سطح آن نهایتأ 2500 کلوین و شعاع آن 400 برابر خورشید می باشد ( کلوین درجه حرارت برابر به درجه سانتیگراد بعلاوه عدد273 است
بنائأ بزرگترین ستاره ها ابرغول های سرد می باشند. به گونه مثال، کلب اکبر تنها 3500 کلوین است و یک ستاره بزرگتر از آن سرد تر از آن می باشد. با درجه حرارت 3000 کلوین یک ابر غول سرد 2600 برابر خورشید می باشد. 
پروفیسور روبرت باور دارد که این بزرگترین ستاره است
تولید انرژی هسته ای
همجوشی هسته ای در هسته خورشید مقدار زیادی انرژی ایجاد می کند. همجوشی هسته ای مرحله تبدیل هسته هیدروژن به هسته هلیوم است.
در هر ثانیه خورشید حدود 600000000 تن هسته هیدروژن را به هسته هلیوم تبدیل می کند. این واکنش همجوشی هسته ای خورشید در هر ثانیه حدود چهار میلیون تن توده اتم را به انرژی تبدیل می کند و مقدار بسیار زیادی انرژی گرمایی و نورانی را برای منظومه شمسی آزاد می کند. 
در این واکنش همجوشی، خورشید در هر ثانیه چهار میلیون تن از جرمش را از دست می دهد. به این ترتیب خورشید سوختش را در طول حدود پنج میلیارد سال آینده از دست خواهد داد. موقعی که این اتفاق رخ دهد خورشید منفجر می شود و به یک ابر تبدیل می شود. یک پوسته بسیار بزرگ از گاز که سیاره های منظومه شمسی از جملهزمین را ویران خواهد کرد. 
خاصیت مغناطیسی خورشید
خورشید هم مثل زمین مغناطیسی ست. دانشمندان حوزه مغناطیسی را منطقه ای توصیف می کنند که نیروی مغناطیسی در آن حتی با یک قطب نما نیز شناخته می شود. حوزه مغناطیسی خورشید فقط دوبرابر حوزه مغناطیسی زمین است. 
حوزه مغناطیسی خورشید در منطقه کوچکی متمرکز شده. این حوزه تأثیراتی را روی سطح خورشید و جو آن به جا گذاشته. در نتیجه شکل هایی بر روی خورشید به وجود آمده اند که ساختمان های سرد و تاریکی به نام لکه های خورشیدی تا فوران های جرم خورشید را شامل می شوند. 
 
خروجی انرژی
بیشتر انرژی ای که به وسیله خورشید به خارج فرستاده می شود به صورت نور و اشعه های مادون قرمز هستند که ما آن را به صورت گرما احساس می کنیم. نور قابل دیدن و اشعه های مادون قرمز دو شکل انرژی یعنی انرژی تابشی و انرژی الکترومغناطیسی هستند. خورشید همچنین مواد دیگری را هم تشعشع می کند که بیشتر از پروتون و الکترون تشکیل شده اند.
 
سن خورشید
خورشید حدود 5/4 میلیارد سال قبل یعنی همان موقعی که کل منظومه شمسی از ابری از گاز و گرد و غبار به وجود آمد، تشکیل شد.
ذرات تشعشعی
پروتون ها و نوترون ها به شکل باد خورشیدی از خورشید به همه مسیرها جریان پیدا می کنند. این ذرات نزدیک زمین هم می آیند اما حوزه مغناطیسی زمین نمی گذارد به سطح زمین برسند.
اما این ذرات که از فوران ها و پرتاب جرم خورشید ناشی می شوند, به جو زمین می رسند. این ذرات به نام اشعه های کیهانی خورشیدی نامیده می شوند. بیشتر آنها پروتون ها هستند اما ذرات سنگین تری مثل الکترون ها را هم شامل می شوند. این ذرات انرژی زیادی دارند. در نتیجه می توانند برای فضانوردان و ماهواره ها بسیار خطرناک باشند.
موقعی که این ذرات به اتم های سرد جو برخورد می کنند به ذرات کم انرژی تری تبدیل می شوند. اما به خاطر اتفاقاتی که در خورشید رخ می دهد همچنان انرژی دارند و می توانند توفان های مغناطیسی یا جاذبه ای را در رابطه با زمین ایجاد کنند که این توفان ها می تواند تجهیزات الکترونیکی روی سطح زمین را مختل کند.
مقایسه خورشید با بقیه ستاره ها
کمتر از پنج درصد از ستاره های کهکشان راه شیری درخشان تر از خورشید هستند یا جرم بیشتری نسبت به خورشید دارند. اما بعضی از ستاره ها بیش از 100000 خورشید روشنی دارند و برخی نیز 100 برابر خورشید جرم دارند.
در مقابل، بعضی از ستاره ها تنها به اندازه یک ده هزارم خورشید روشنایی دارند. یک ستاره می تواند هفت صدم جرم خورشید جرم داشته باشد. ستارگان داغ تری هم نسبت به خورشید وجود دارند که خیلی آبی تر از خورشید هستند و ستارگان سردتری هم هستند که خیلی قرمزتر از خورشیدند.
سه نسل از ستارگان تا کنون شناخته شده اند. در میان آنها خورشید ستاره نسبتاً جوانی ست. تفاوت این سه نسل از ستارگان در عناصر شیمیایی سنگین تر از هلیوم آنهاست. خورشید و بقیه نسل جدید ستارگان نسبت به نسل اول ستارگان, عناصر سنگین تر از هلیوم بیشتر دارند. 

(نسبت خورشید به بزرگترین ستاره کشف شده)

خورشید ستاره ای ست با قطری نزدیک به 864000 مایل (1390000 کیلومتر), حدود 109 برابر قطر زمین. بزرگترین ستاره ها قطری حدود 1000 برابر قطر خورشید دارند. بعضی از جریان های گاز که از سطح خورشید برمی خیزند بزرگ تر از زمین هستند.
  
خورشید نزدیکترین ستاره به زمین است دمای مرکز آن حدود 5/14 میلیون درجه سانتی گراد است. مواد تشکیل دهنده خورشید(جرم)333 برابر جرم زمین است.حجم خورشید بسیار زیاداست طوری که می تواند 1300000زمین را در خود جای دهد. خورشید بیشتر از گاز هیدروژن تشکیل شده اما در آن گازهای دیگری نیز وجود دارد. خورشید تقریبا 8 دقیقه نوری با ما فاصله دارد. برای آنکه مفهوم 8 دقیقه نوری را درک کنید ابتدا باید با سال نوری آشنا شوید. سال نوری مقداری از یک مسافت را به ما نشان می دهد، مسافتی که نور درطول یک سال(با سرعت300000 کیلو متردرثانیه در خلاء)طی می کند،یکسال نوری می گویند. حال 8 دقیقه نوری مسافتی است که نور در 8 دقیقه طی می کند

ت اندازه خورشید به زمین: زمین مانند یک نقطه در برابر خورشید است

نسبت اندازه سایر سیارات مجاور نسبت به زمین
من در این مطالب هدفی جز این ندارم که ما به بزرگی خدا پی ببریم به عضمت خدا برای یه لحضه فکر کن زمین در برابر خورشید مثل یه نقطه ست و خورشید در برابر بزرگترین ستاره مثل یه نقطه ست و باز یه لحضه فکر کن تو تو کره زمین چقدری اما با این هیکل کوچیک چقدر ادعا داری(از جمله خودم) با اینکه از یک نقطه هم خیلی خیلی کوچکتری در برابر زمین اما خدار رو انکار میکنی(در رابطه با ماتریالیست) اخه ما در برابر این آسمون بالای سرمون چی هستیم یه لحظه فکر کن چقدر ستاره وجود داره که از این ستاره دها یا صدها برابر بزرگ تر باشن(آخه ما که تمام ستاره ها رو کشف نکردیم)و...ودر آخر به سوره النازعات که درباره این موضوع هم در آن هست می پردازیم
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به فرشتگانى که [از کافران] به سختى جان ستانند (1)
و به فرشتگانى که جان [مؤمنان] را به آرامى گیرند (2) 
و به فرشتگانى که [در دریاى بى‏مانند] شناکنان شناورند (3)
پس در پیشى گرفتن [در فرمان خدا] سبقت‏گیرنده‏اند (4)
و کار [بندگان] را تدبیر مى‏کنند (5) 
آن روز که لرزنده بلرزد (6)
و از پى آن لرزه‏اى [دگر] افتد (7)
در آن روز دلهایى سخت هراسانند (8)
دیدگان آنها فرو افتاده (9)
گویند آیا [باز] ما به [مغاک] زمین برمى‏گردیم (10)
آیا وقتى ما استخوان‏ریزه‏هاى پوسیده شدیم [زندگى را از سر مى‏گیریم] (11) 
[و با خود] گویند در این صورت این برگشتى زیان‏آور است (12) 
و[لى] در حقیقت آن [بازگشت بسته به] یک فریاد است [و بس] (13) 
و بناگاه آنان در زمین هموار خواهند بود (14)
آیا سرگذشت موسى بر تو آمد (15) 
آنگاه که پروردگارش او را در وادى مقدس طوى ندا درداد (16) 
به سوى فرعون برو که وى سر برداشته است (17) 
و بگو آیا سر آن دارى که به پاکیزگى گرایى (18) 
و تو را به سوى پروردگارت راه نمایم تا پروا بدارى (19) 
پس معجزه بزرگ [خود] را بدو نمود (20) 
و[لى فرعون] تکذیب نمود و عصیان کرد (21) 
سپس پشت کرد [و] به کوشش برخاست (22) 
و گروهى را فراهم آورد [و] ندا درداد (23)
و گفت پروردگار بزرگتر شما منم (24)
و خدا [هم] او را به کیفر دنیا و آخرت گرفتار کرد (25) 
در حقیقت براى هر کس که [از خدا] بترسد در این [ماجرا] عبرتى است (26) 
آیا آفرینش شما دشوارتر است‏یا آسمانى که [او] آن را برپا کرده است (27) 
سقفش را برافراشت و آن را [به اندازه معین] درست کرد (28) 
و شبش را تیره و روزش را آشکار گردانید (29) 
و پس از آن زمین را با غلتانیدن گسترد (30) 
آبش و چراگاهش را از آن بیرون آورد (31) 
و کوهها را لنگر آن گردانید (32) 
[تا وسیله] استفاده براى شما و دامهایتان باشد (33) 
پس آنگاه که آن هنگامه بزرگ دررسد (34) 
[آن] روز است که انسان آنچه را که در پى آن کوشیده است به یاد آورد (35) 
و جهنم براى هر که بیند آشکار گردد (36) 
اما هر که طغیان کرد (37) 
و زندگى پست دنیا را برگزید (38) 
پس جایگاه او همان آتش است (39) 
و اما کسى که از ایستادن در برابر پروردگارش هراسید و نفس خود را از هوس باز داشت (40) 
پس جایگاه او همان بهشت است (41) 
در باره رستاخیز از تو مى‏پرسند که فرارسیدنش چه وقت است (42) 
تو را چه به گفتگو در آن (43) 
علم آن با پروردگار تو است (44) 
تو فقط کسى را که از آن مى‏ترسد هشدار مى‏دهى (45)
روزى که آن را مى‏بینند گویى که آنان جز شبى یا روزى درنگ نکرده‏اند (46)
لطفا در آیات 27 و 30 دقت کن
27:( آیا آفرینش شما دشوارتر است‏یا آسمانى که [او] آن را برپا کرده است) کمی به این موضوع فکر کن
30: و (پس از آن زمین را با غلتانیدن گسترد) لطفا به این ایه خوب فکر کنید این ایه درباره چرخش زمین به دور خود و به دور خورشید توضیح میده شما به چه چیز میگید در حال غلط خوردنه ؟به طور کل به چیز های دایره مانند(توپ تیله و هر چیز دایره شکلی)اما به طور کل به چیزی میگن داره غلط میخوره که هم به دور خودش بچرخه و هم مصافتی رو طی کنه و زمین هم دقیقا همین جوری هستش هم داره به خودش میچرخه هم داره مصافتی ره طی میکنه وحالا ببینید که خدا تو قران چقدر قبیل از گالیله هم به گرد بودن زمین و هم به چرغید زمین به دور خودش هم به دور خورشید در یه جمله اشاره میکنه
پایان (من قسمتی از این مطالب را کپی و قسمتی را خودم نوشته ام)
لطفا در قسمت نظرات نظر هم بدین